व्यवस्थापिका संसद बैठक बस्दै, बहुमतिय प्रक्रियाबाट प्रधानमन्त्री चयन हुने
१७ साउन
काठमाडौँ – व्यवस्थापिका संसद बैठक सोमबार बस्दैछ । संसद भवन नयाँ वानेश्वरमा बैठक तीन बजेको लागि तय गरिएको छ । राष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारीले सहमतीय सरकार गठनका लागि दिएको समयसीमा आइतबार नै सकिएपछि प्रधानमन्त्री चयनको प्रक्रिया बहुमतीय प्रक्रियामा अगाडि बढ्ने भएको छ ।SANSAD BUILDING
राष्ट्रपति भण्डारीले यही साउन १० गते सहमतिको सरकार गठन गर्नका लागि एक साताको समय दिएकी थिइन् ।
अब प्रधानमन्त्रीको चयन प्रक्रिया बहुमतका आधारमा अगाडि बढ्ने र त्यसका लागि राष्ट्रपति कार्यालयबाट सोसम्बन्धी पत्र प्राप्त हुनुपर्नेछ ।
राष्ट्रपति कार्यालयबाट पत्र प्राप्त भएपछि सभामुख ओनसरी घर्तीले सोसम्बन्धी जानकारी सदनलाई गराएर संसद् सचिवालयका महासचिव मनोहरप्रसाद भट्टराईलाई निर्वाचन अधिकृत तोक्नेछिन् ।
राष्ट्रपति कार्यालयबाट पत्र प्राप्त भएपछि आवश्यक प्रक्रिया अगाडि बढ्ने संसद् सचिवालयका सहायक प्रवक्ता सुदर्शन कुइँकेलले जानकारी दिए । राष्ट्रपति कार्यालयबाट पत्र प्राप्त भएपछि सचिवालयले प्रधानमन्त्रीको उम्मेदवारी दर्तालगायतको निर्वाचन तालिका तोक्नेछ ।
नेपाली काँग्रेस, नेकपा (माओवादी केन्द्र) लगायतका दलले माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाललाई प्रधानमन्त्रीको उम्मेदवार बनाउने तयारी गरिरहेका छन् । नेकपा (एमाले) ले भने कसलाई उम्मेदवार बनाउने भन्नेबारेमा हालसम्म कुनै निर्णय गरिसकेको छैन ।
सचिवालयले सम्भवत यही साउन १९ गते नयाँ प्रधानमन्त्री चयनका लागि निर्वाचनको कार्यक्रम तय गर्ने तयारी गरेको छ ।
यहाँ थिच्नुहोस
Sunday, 31 July 2016
भारतको टप डान्स कम्पिटिसन शो ''DANCE PLUS को season 2 मा नेपाली युवक ''सुशान्त खत्री'' को ताजा पर्फमेन्स हेर्नुहोस - उनको डान्स अरुको भन्दै धेरै युनिक छ >>> {भिडियो}
भारतको टप डान्स कम्पिटिसन शो ''DANCE PLUS को season 2 मा नेपाली युवक ''सुशान्त खत्री'' को ताजा पर्फमेन्स हेर्नुहोस - उनको डान्स अरुको भन्दै धेरै युनिक छ >>> {भिडियो}
काग्रेसको तिन नेताको नाम दिल्लीबाट आयो आगामी मन्त्रिपरिषद् जसरिपनि समाबेस गर्नु पर्ने
सरकारमा कांग्रेसको तर्फबाट नेतृत्व गर्न तीन नेताको प्रबल दाबेदारी (को कति उपयुक्त ?)
ओली सरकारको बहिर्गमनपछि बन्न लागेको प्रचण्ड नेतृत्वको सरकारमा कांग्रेसको तर्फबाट कसले नेतृत्व गरेर जाला ? हाल कांग्रेस वृत्त र समग्र राष्ट्रिय राजनीतिमा चर्चाको विषय बनेको छ ।
सभापतिमा देउवा निर्वाचित भएसंगै एकातिर उनलाई आफ्नै पुराना सहयोगीहरूका अपेक्षा पुरा गर्ने बाध्यता छ भने अर्कोतिर निर्वाचनका बेला अर्को क्याम्पबाट उनको पक्षमा आइ निर्वाचित हुन सघाउनेहरुसँग गरेका प्रतिबद्धता पुरा गर्नुपर्ने तथा गुन तिर्नुपर्ने बेला आएको छ ।
तेसो त पार्टीलाई एक ढिक्का बनाएर लैजानुपर्ने जिम्मा पनि उनकै काँधमा छ । राष्ट्रका सामु रहेका संविधान कार्यान्यन, प्राकृतिक प्रकोप पीडितका समस्या, अन्तर्राष्ट्रिय सम्बन्धको रणनैतिक सन्तुलनक साथै २१ औं शताव्दीका नेपालीका विकासका अपेक्षाहरु पुरा गर्न आगामी सरकारले धेरै कष्ट गर्नुपर्ने छ । त्यसको लागि देशलाई नै एकढिक्का बनाएर जनताका सम्वृद्धिका सपनाहरु सकार पार्नेतर्फ महत्वपूर्ण कार्यहरु निसन्देह गर्नु नै पर्ने हुन्छ ।
कांग्रेस भित्रका हालका जोडघटाउहरु र रस्साकस्सीहरु हेर्दा अर्जुन नरसिंह केसी बिमलेन्द्र निधि, कृष्ण सिटौलालगायतका नामहरु सरकारमा कांग्रेसको नेतृत्व गर्ने सम्भाव्य नामहरु व्यापक रुपमा चर्चामा रहेका छन् । बिमलेन्द्र निधि क्षेत्रियता, पार्टीमा त्याग, देउवासँगको निकटता तथा हालको सत्ता समीकरण निर्माणमा खेलेको भूमिकाको आधारमा चर्चामा रहेका छन् भने सिटौलाले शान्ति प्रक्रियामा खेलेको भूमिका, माओवादीसँगको लामो अनुभव र महाधिवेशनमा देउवालाई पुर्याएको सहयोगको हिसाबमा चर्चामा रहेका छन् ।
तथापी बौद्धिक क्षमता, विगत लामो समयदेखि कुनै लाभको पद बिना राजनीतिमा निरन्तर सक्रियता, त्याग र कुटनैतिक चातुर्यको आधारमा अर्जुन नरसिंह केसीले सरकारमा पार्टीको तर्फबाट नेतृत्व गरेर जानुपर्ने आवाज आम कांग्रेस कार्यकर्ताहरुमा रहेको पाइन्छ ।
एकातिर माओवादी नेतृत्वको सरकारमा देखिन सक्ने विविध जटिलताहरुको साहसिक र बौद्धिक रुपमा निकाल्नुपर्ने चुनौती छ भने अर्कोतिर ओली सरकारले गरेको सपनाको उधारो ब्यापारको सन्दर्भमा जनापेक्षाको सम्बोधन गर्नुपर्ने बाध्यता छ ।
यो अवस्थामा नेता केसीको नेतृत्व सबल हुनसक्ने बुझाइ आम कांग्रेसजनमा छ । केसीको परिपक्वता र सुझबुझ एवं चुनौतीहरुसँग जुध्नसक्ने जुझारुपन उनले द्वन्द्वकालमा कांग्रेस कार्यकर्ताहरुको संरक्षणमा देखाएको सक्रियताले उजागर गरेका छन् ।
यसको बाबजुत पार्टीको केन्द्रीय राजनीतिमा निरन्तर सक्रिय विगत अठार बर्षदेखि कुनै मन्त्रालयको जिम्मेवारी नसम्हालेका केसी उनको व्यक्तित्वको उचाई, क्षमता र त्यागको आधारमा उपप्रधानमन्त्रीको स्वाभाविक दाबेदार बनेका छन् ।
ओली सरकारको बहिर्गमनपछि बन्न लागेको प्रचण्ड नेतृत्वको सरकारमा कांग्रेसको तर्फबाट कसले नेतृत्व गरेर जाला ? हाल कांग्रेस वृत्त र समग्र राष्ट्रिय राजनीतिमा चर्चाको विषय बनेको छ ।
सभापतिमा देउवा निर्वाचित भएसंगै एकातिर उनलाई आफ्नै पुराना सहयोगीहरूका अपेक्षा पुरा गर्ने बाध्यता छ भने अर्कोतिर निर्वाचनका बेला अर्को क्याम्पबाट उनको पक्षमा आइ निर्वाचित हुन सघाउनेहरुसँग गरेका प्रतिबद्धता पुरा गर्नुपर्ने तथा गुन तिर्नुपर्ने बेला आएको छ ।
तेसो त पार्टीलाई एक ढिक्का बनाएर लैजानुपर्ने जिम्मा पनि उनकै काँधमा छ । राष्ट्रका सामु रहेका संविधान कार्यान्यन, प्राकृतिक प्रकोप पीडितका समस्या, अन्तर्राष्ट्रिय सम्बन्धको रणनैतिक सन्तुलनक साथै २१ औं शताव्दीका नेपालीका विकासका अपेक्षाहरु पुरा गर्न आगामी सरकारले धेरै कष्ट गर्नुपर्ने छ । त्यसको लागि देशलाई नै एकढिक्का बनाएर जनताका सम्वृद्धिका सपनाहरु सकार पार्नेतर्फ महत्वपूर्ण कार्यहरु निसन्देह गर्नु नै पर्ने हुन्छ ।
कांग्रेस भित्रका हालका जोडघटाउहरु र रस्साकस्सीहरु हेर्दा अर्जुन नरसिंह केसी बिमलेन्द्र निधि, कृष्ण सिटौलालगायतका नामहरु सरकारमा कांग्रेसको नेतृत्व गर्ने सम्भाव्य नामहरु व्यापक रुपमा चर्चामा रहेका छन् । बिमलेन्द्र निधि क्षेत्रियता, पार्टीमा त्याग, देउवासँगको निकटता तथा हालको सत्ता समीकरण निर्माणमा खेलेको भूमिकाको आधारमा चर्चामा रहेका छन् भने सिटौलाले शान्ति प्रक्रियामा खेलेको भूमिका, माओवादीसँगको लामो अनुभव र महाधिवेशनमा देउवालाई पुर्याएको सहयोगको हिसाबमा चर्चामा रहेका छन् ।
तथापी बौद्धिक क्षमता, विगत लामो समयदेखि कुनै लाभको पद बिना राजनीतिमा निरन्तर सक्रियता, त्याग र कुटनैतिक चातुर्यको आधारमा अर्जुन नरसिंह केसीले सरकारमा पार्टीको तर्फबाट नेतृत्व गरेर जानुपर्ने आवाज आम कांग्रेस कार्यकर्ताहरुमा रहेको पाइन्छ ।
एकातिर माओवादी नेतृत्वको सरकारमा देखिन सक्ने विविध जटिलताहरुको साहसिक र बौद्धिक रुपमा निकाल्नुपर्ने चुनौती छ भने अर्कोतिर ओली सरकारले गरेको सपनाको उधारो ब्यापारको सन्दर्भमा जनापेक्षाको सम्बोधन गर्नुपर्ने बाध्यता छ ।
यो अवस्थामा नेता केसीको नेतृत्व सबल हुनसक्ने बुझाइ आम कांग्रेसजनमा छ । केसीको परिपक्वता र सुझबुझ एवं चुनौतीहरुसँग जुध्नसक्ने जुझारुपन उनले द्वन्द्वकालमा कांग्रेस कार्यकर्ताहरुको संरक्षणमा देखाएको सक्रियताले उजागर गरेका छन् ।
यसको बाबजुत पार्टीको केन्द्रीय राजनीतिमा निरन्तर सक्रिय विगत अठार बर्षदेखि कुनै मन्त्रालयको जिम्मेवारी नसम्हालेका केसी उनको व्यक्तित्वको उचाई, क्षमता र त्यागको आधारमा उपप्रधानमन्त्रीको स्वाभाविक दाबेदार बनेका छन् ।
Saturday, 30 July 2016
कति सम्म हेपेको भारतले अतिभो हस्तक्षेपमा आएको अन्तर
यस्तो छ भारतीय हस्तक्षेपमा आएको अन्तर
- | राजेश विद्रोही
rajesh bidrohiमुलुकमा भारतीय हस्तक्षेप दर्दनाक बनेको छ । हिजो र आजको भारतीय हस्तक्षेपमा ठूलो अन्तर छ । समय सापेक्ष रुपमा प्रत्यक्ष अप्रत्यक्ष भारतीय हस्तक्षेप, आक्रमण फरक फरक आवरणमा देखिन्छ । परिणामतः भारत र भारतीय सीमाका जनतामा ठूलो परिवर्तन देखिन्छ । तर मुलुकको राजनीति स्वार्थ र सत्ताशीन शासक वर्गमा कुनै परिवर्तन देखिँदैन् । यथास्थिवादमा पतन छ ।
मुलुकको राजनीतिक सत्ता सरकारले जति ठूलो परिवर्तन र आदर्शको कुरा गरे पनि आफ्नै भूगोलमा फिज्न सकेको छैन । न त देशको सुरक्षा नै गर्न सकेको छ । उल्टो भारतीय तावेदारीमा चल्छ । यहाँ अवस्थाअनुसारको राज्य व्यवस्था अनुसारको राज्य सुरक्षा र सुरक्षा नीति छैन । परिणामतः नेपाली भूमिमा नेपालीको पहुँचभन्दा भारत र भारतीय जनताको पहुँच बलियो छ । नेपाली जनताको आशा भरोसा र इच्छा आकाङ्क्षामा निरासा छ । आफ्नै भूमिमा पराइको जीवन छ । भारतीय सेवा सुविधाभन्दा राज्यको सेवा सुविधा घण्टौं टाढा छ । पहाडभन्दा तराई मधेस हरेक हिसाबले सुगम मानिन्छ र छ पनि । तर पहाडभन्दा पनि दुर्गमताको दर्दनाक अवस्था तराई मधेसमा छ । जहाँ राज्यको सेवा सुविधाविना जनता मरेका छन् । मरिरहेका छन् ।
Sapatari-Gobargadha
स्थानीय तहमा नेपाली र भारतीय जनतामा कुनै फरक छैन । नेपाली र भारतीय नागरिक छुट्याउन गाह्रो छ । दुवैको भेषभूषा, भाषा, संस्कार र संस्कृति उस्तै छ । दसगजाले मात्र सबै कुराको निर्धारण गरेको छ । त्यसमा पनि दसगजा क्षेत्रमा भारतीय नागरिकको जबर्जस्त बाक्लो बस्ती छ । नेपाली भूमि मिचेर दसगजा क्षेत्रमा बस्ती नै बसालेर बसेका छन् । अर्को भारतीय नागरिकले बटैयाको नाममा नेपाली जग्गा उब्जाएर बर्सेनि कैयौं टन बालीनाली घर भित्र्याउँछन् । यस्तै दिनानुदिन दसगजा पिल्लर नेपाली भूमिमा सारिने प्रवृत्ति डरलाग्दो छ । यसले नेपाली र नेपालको इतिहास गुम्ने खतरा छ । त्यसमा पनि मुलुकको जातीय क्षेत्रीय राजनीतिक अवस्था र विभेदले झन् मलजल गरेका छन् । मुलुकको रङ्गभेद नक्सलवादी राजनीति उग्रता र मधेसी जनताको नेपाली सेवा सुवधाभन्दा भारतीय सेवा सुविधामा छिटो सस्तो र भरपर्दो पहुँच तथा बेटीरोटीको सम्बन्धले नेपालभन्दा भारतीय मोह बढी छ । यसमा राज्य बेलैमा गम्भीर र सजग हुन जरुरी छ ।
प्रेम अन्धो हुन्छ भन्ने सुनेको छु । यसले कुनै सीमा र विभेद मान्दैन । बरु ज्यानै दिन्छ । हाम्रो समाजले भोगे देखेका कुरा हुन् । यो प्रवृत्ति हावी हुँदै गयो भने मुलुक सिक्किमीकरण, भुटानीकरणतिर जाने खतरा हुन्छ । अहिले त्यस्तो अवस्था छैन् । नहोस् भन्न चाहन्छु । अहिले थुप्रै विकल्पहरु छन् । विकल्पको निदान नहोस् । हामी नेपाली हौं । नेपाली भन्नमा गर्व गर्न राज्यले सिकाउनुपर्छ । आफ्नो मातृ भूमिप्रति सचेतना जगाउनुपर्छ ।
अहिले सिमानामा भारतीय दबदबाले नेपालका तराई मधेसका जनता भारतीय शासक वर्गसँग गुलामीको बन्धकी जीवन बाँच्न विवश छन् । दिनरात भारतीय शासक वर्गका विभिन्न स्वरुपको प्रत्यक्ष अप्रत्यक्ष आक्रमणको सिकारमा मधेसी जनता छन् । अहिले ठूलो राष्ट्रवादी कहलाउने पार्टीहरुको नेतृत्वमा सरकार फेरबदल भइरहँदा पनि राष्ट्रियताको विपत्तिमाथि कुनै पहल र चासो छैन । बरु उल्टो निजी राजनीतिक स्वार्थका लागि देश र जनता बेचिएका छन् । जातीय राजनीति सम्प्रदायिक भाड्कावमा राजनीतिक आयु लम्ब्याउने खेल खेलिरहेका छन् । मुलुकमा भइरहेका राजनीतिक परिवर्तन र त्यसपछि पटक पटक फेरिएको सत्ता स्वार्थको कमजोरीमा भारतले मौकाको फाइदा उठाएको छ । उठाउँदै आएको छ पनि । यसले मुलुक एकपछि अर्को कमजोरीको भुमरीमा फस्दै गएको छ । यो कुनै बनाबटी कुरा होइन् । न दुश्मनी र बदला भावको चरित्र हो । यो नेपाली भूमि र यहाँको जनताको धरातलीय यर्थातको प्रतिविम्ब हो ।
मुलुकमाथिको भारतीय प्रभावले सीमाको जनता नेपाली भन्नमा लजाइरहेका छन् । सप्तरी गोबरगाढा गाविसका जनता वर्षौंदेखि राज्यको सेवा सुविधाबाट वञ्चित छन् । २००७ सालदेखि मुलुकमा थुप्रै राजनीतिक परिवर्तन भए । तर यहाँका जनतामा कुनै परिवर्तनको महसुस छैन् । पहिला जस्तै अहिलेको जीवनयापन छ । उनीहरु नेपाली भए पनि जीवनयापन भने भारत निर्भर छन् । त्यसैले आफ्नो देशको मायाभन्दा छिमेकीको माया बढी छ । तथापि आफ्नो देशको सीमा सुरक्षा अहोरात्र गरेका छन् । कतिबेला भारतीय सुरक्षाकर्मी नेपाली बस्तीमा प्रवेश गरी अनाचार गर्छ कि डर पनि उत्तिकै छ । गोबरगाढा यसअघि गाविस थियो । अहिले हनुमाननगर नगरपालिकाको वडा नम्बर ८ बनेको छ । तर गोबरगाढाबाट करिब ३ घण्टा हिँडेपछि मात्र उक्त नगरपालिकाको मुख्य बजार हनुमाननगर पुग्छन् । यस्तो दुर्गम हो कि गाडी गुड्दैन । असुविधाले बाँच्ने बिरामीसमेत मर्ने गरेका छन् । पैदल यात्रा गर्दा बाटोमै पर्ने सप्तकोशी नदी ठाउँठाउँमा ढुङ्गा चढेर मात्र हनुमाननगर बजार पुग्न सकिन्छ ।
गोबरगाढामा प्रहरी चौकी छ । प्रहरी बस्दैन । गाविस, स्वास्थ्य चौकी, हुलाकलगायतका सरकारी कार्यालय छ । तर कर्मचारी हुँदैन । विद्यालय छ, शिक्षक छैनन् । त्यहाँका बालबालिका शिक्षाको उज्यालोबाट वञ्चित छन् । राजनीतिक दल तथा नेताको समेत पहुँच छैन । विकट भएकाले निर्वाचनका बेला पनि उम्मेदवारहरु भोट माग्न पुग्न सक्दैन् । जनता स्वस्र्फूत प्रचार सुनेकै भरमा भोट खसाल्न बुथ पुग्छन् । दोस्रो संविधानसभाको निर्वाचनमा तत्कालीन माओवादीका क्षेत्र नम्बर २ बाट अशोक मण्डल (अमर) निर्वाचित भए । तर उनी पनि त्यहाँ अझै पुग्न सकेका छैन् । माओवादी ࣝद्वन्द्वकालमा सुरक्षाको हिसाबले यो बस्ती सुरक्षित मानिन्थ्यो । तराईको भूमिगत समूहहरु पनि यो बस्तीलाई सुरक्षित मानिन्छ ।
Siraha- Lagadi
त्यस्तै तर त्योभन्दा दर्दनाक अवस्था छ सिरहाको लगडी गदियानीमा । त्यस ठाउँमा पुग्न पनि सिरहा सदरमुकाम सिरहादेखि पैदल घण्टौं लाग्छ । कुनै यातायातको सुविधा छैन । त्यहाँको दसगजा क्षेत्रमा ५० घरधुरीभन्दा बढी भारतीय नागरिकले नै बस्ती बसालेका छन् । दसगजामा रहने पिलरदेखि दस गज भारततिर र दस गज नेपालतिर खाली हुनुपर्ने हो । तर बीच आँगनमै जङ्गी पिल्लर छ । त्यो दृश्यले हरेक नेपालीको आङ सिरिङ हुन्छ । स्थानीय भारतीय नागरिक स्वयंले दसगजा क्षेत्रमा बसेको गल्ती स्वीकार्छन् । तर खाली गर्न चाहँदैनन् । पछि खाली गर्छु भनेर पन्छिन्छन् । त्यो बस्तीमा कुनै नेपाली पसेको सूचना पाउनासाथ भारतीय सुरक्षाकर्मी एसएसबीको टोली ह्वारह्वारती पुग्छन् । सिरहा क्षेत्र नम्बर ३ मा पर्छन् लगदिगदियानी । सो क्षेत्रबाट काङ्ग्रेस नेतृ सीतादेवी यादव निर्वाचित सभासद हुन् ।
यो उदाहरण मात्र हो । नेपाल भारत सीमामा यस्ता धेरै नेपालीको दर्दनाक कथा छ । सुन्दा पत्यार नलाग्न सक्छ । तर प्रत्यक्ष अनुभूतिले आँखाबाट आँशु झर्छ । मुलुक जिउँदो मरेको आभास हुन्छ । राष्ट्रियता हराएको भान हुन्छ । त्यहाँबाट फर्किन मनमा बाँध लाग्छ । राज्यको स्थानीय जिम्मेवार निकाय गैरजिम्मेवार अभिव्यक्ति दिन्छ । लाग्छ उनलाई भारतसँग सामना गर्ने हैसियत छैन । उनको नजरमा भारतीयले गरेको नेपाल भूमिमाथिको अत्याचार सुहाउँदो नै छ । त्यसैले टुलुटुलु हेर्नेबाहेक केही गर्न सकेका छैन । राज्यको जिम्मेवार अनौपचारिक रुपमा निभाएको छ । मस्तले पोकेट भरेको छ । सायद त्यसैले होला मधेसका जिल्लामा कर्मचारी आउन हानाथाप गर्छन् । आँट नहुने इमानदारहरु डराउँछन् । राज्यको जिम्मेवारी भन्दा निजी स्वार्थका लागि कमाउन आएको व्यवहार देखाउँछन् । राजनीतिक कुरा त परैको विषय हो । अधिकारको नाममा जति चिन्ता, चासो र सङ्घर्ष मधेसी दलका नेतामा राज्यप्रति छ, उति भारतीय हस्तक्षेपप्रति छैन । मात्र स्थानीयबासी लडिरहेका छन् हस्तक्षेपका विरुद्ध । र राष्ट्रिय स्वाभिमान बचाएका छन् । त्यसमा राजनीतिक रङ हालेर नेताहरु शासक बन्न उद्दत छन् ।
भारतले हालसम्म १८ जिल्लाका ५४ ठाउँमा सीमा मिचेका छन् । जुन हाल ८० भन्दा बढी नाघिसकेको एक तथ्याङ्कले देखाएको छ । ४०८७ सीमा स्तम्भहरुमध्ये साबुत २५१३, बेसाबुत २०२, जीर्ण १८९, खोलाले बगाएको ४९९ साधारण मर्मत ६८७ रहेको तथ्याङ्क छ । १७ जिल्लामा २१ भारतीय तटबन्ध÷बाँध निर्माणाधीन अवस्थामा छ भने ७० हजारभन्दा बढी भारतीय एजेन्टहरु नेपालमा रहेका छन् । जो भारतका लागि नेपाल विरुद्धको गतिविधिमा संलग्न छन् । यसले के सावित गर्छ भने चीनभन्दा भारतको नेपालप्रति कैयन गुणा बढी हस्तक्षेपकारी नीति छ । यसमा राज्य पक्ष बेलैमा गम्भीर बन्नुपर्छ र राष्ट्रिय स्वाधीनताका लागि समकक्षताको भूमिका निर्वाह गरी राज्यलाई विकसित राज्यको हाराहारीमा पुर्याउन जरुरी छ । भोलि मुलुक योभन्दा कैयन गुणाले कमजोर हुन्छ र देश शरणार्थीका रुपमा बदलिन्छ ।
राजनीतिक हिसाबले राष्ट्रियताको चर्का नारा दिएर जीवन बाँचेका राजनीतिक दलहरुले अहिलेसम्म राष्ट्रियताको मामिलामा निकै कमजोर देखिन्छ । राष्ट्रिय स्वाधीनताहरु एकपछि अर्को बेचिएको इतिहास साक्षी छ । तर त्योभन्दा फरक पृष्ठभूमिको जीवन बाँचिरहेका छन्, तराई मधेसका जनताहरु । बिनास्वार्थ सीमामा राष्ट्रिय स्वाधीनता बचाइरहेका छन् । त्यसैले समय उल्टो चलेको छ । जसले बढी राज्यको सुरक्षा गर्छन् ऊ बढी विदेशी कहलिएका छन् । जसले राज्यको स्वाधीनता बेचेको छ । ऊ आफूलाई बढी राष्ट्रवादी कहलिएको छ । रङ्गभेद र विखण्डनको राजनीति चलाएका छन् ।
अहिले जति पनि आफूलाई राष्ट्रवादी, क्षेत्रीयतावादी दलको नाममा राजनीति चलाएका छन् उनी सबै एउटै वर्गका हुन् । कुरा मिले सबै स्वाहा, न मिले विरोधभाव नै छ । जुन विभेदमा राजनीतिक सत्ताको बागडोर हत्याउन चाहन्छ । निहत्था वर्गमाथि शासन चलाउन चाहन्छ । यसमा सबै राष्ट्रवादी शक्तिहरु एकजुट हुन जरुरी छ । अबको दिनमा विगतमा झैँ भुलेर पनि जातीय क्षेत्रीय तथा पैसाको नाममा राष्ट्रघाती, जनविरोधीहरुलाई राज्यको बागडोरमा पुर्याउन जनता सचेत हुनुपर्छ । राष्ट्रिय स्वाधीनता र सार्वभौमिकता जोगाउन दक्ष राजनेतालाई छानिछानी विजय गराउनुपर्छ । चाहे स्वतन्त्र होस् वा कुनै दलका नेता । जनताको अगाडि यी सबै कुरा फिका र निर्णायक हुन् । जुन अधिकार जनतामा निहित छ । अर्थात् बादशाहलाई घोडाबाट खसाल्ने शक्ति जनतामा छ ।
- | राजेश विद्रोही
rajesh bidrohiमुलुकमा भारतीय हस्तक्षेप दर्दनाक बनेको छ । हिजो र आजको भारतीय हस्तक्षेपमा ठूलो अन्तर छ । समय सापेक्ष रुपमा प्रत्यक्ष अप्रत्यक्ष भारतीय हस्तक्षेप, आक्रमण फरक फरक आवरणमा देखिन्छ । परिणामतः भारत र भारतीय सीमाका जनतामा ठूलो परिवर्तन देखिन्छ । तर मुलुकको राजनीति स्वार्थ र सत्ताशीन शासक वर्गमा कुनै परिवर्तन देखिँदैन् । यथास्थिवादमा पतन छ ।
मुलुकको राजनीतिक सत्ता सरकारले जति ठूलो परिवर्तन र आदर्शको कुरा गरे पनि आफ्नै भूगोलमा फिज्न सकेको छैन । न त देशको सुरक्षा नै गर्न सकेको छ । उल्टो भारतीय तावेदारीमा चल्छ । यहाँ अवस्थाअनुसारको राज्य व्यवस्था अनुसारको राज्य सुरक्षा र सुरक्षा नीति छैन । परिणामतः नेपाली भूमिमा नेपालीको पहुँचभन्दा भारत र भारतीय जनताको पहुँच बलियो छ । नेपाली जनताको आशा भरोसा र इच्छा आकाङ्क्षामा निरासा छ । आफ्नै भूमिमा पराइको जीवन छ । भारतीय सेवा सुविधाभन्दा राज्यको सेवा सुविधा घण्टौं टाढा छ । पहाडभन्दा तराई मधेस हरेक हिसाबले सुगम मानिन्छ र छ पनि । तर पहाडभन्दा पनि दुर्गमताको दर्दनाक अवस्था तराई मधेसमा छ । जहाँ राज्यको सेवा सुविधाविना जनता मरेका छन् । मरिरहेका छन् ।
Sapatari-Gobargadha
स्थानीय तहमा नेपाली र भारतीय जनतामा कुनै फरक छैन । नेपाली र भारतीय नागरिक छुट्याउन गाह्रो छ । दुवैको भेषभूषा, भाषा, संस्कार र संस्कृति उस्तै छ । दसगजाले मात्र सबै कुराको निर्धारण गरेको छ । त्यसमा पनि दसगजा क्षेत्रमा भारतीय नागरिकको जबर्जस्त बाक्लो बस्ती छ । नेपाली भूमि मिचेर दसगजा क्षेत्रमा बस्ती नै बसालेर बसेका छन् । अर्को भारतीय नागरिकले बटैयाको नाममा नेपाली जग्गा उब्जाएर बर्सेनि कैयौं टन बालीनाली घर भित्र्याउँछन् । यस्तै दिनानुदिन दसगजा पिल्लर नेपाली भूमिमा सारिने प्रवृत्ति डरलाग्दो छ । यसले नेपाली र नेपालको इतिहास गुम्ने खतरा छ । त्यसमा पनि मुलुकको जातीय क्षेत्रीय राजनीतिक अवस्था र विभेदले झन् मलजल गरेका छन् । मुलुकको रङ्गभेद नक्सलवादी राजनीति उग्रता र मधेसी जनताको नेपाली सेवा सुवधाभन्दा भारतीय सेवा सुविधामा छिटो सस्तो र भरपर्दो पहुँच तथा बेटीरोटीको सम्बन्धले नेपालभन्दा भारतीय मोह बढी छ । यसमा राज्य बेलैमा गम्भीर र सजग हुन जरुरी छ ।
प्रेम अन्धो हुन्छ भन्ने सुनेको छु । यसले कुनै सीमा र विभेद मान्दैन । बरु ज्यानै दिन्छ । हाम्रो समाजले भोगे देखेका कुरा हुन् । यो प्रवृत्ति हावी हुँदै गयो भने मुलुक सिक्किमीकरण, भुटानीकरणतिर जाने खतरा हुन्छ । अहिले त्यस्तो अवस्था छैन् । नहोस् भन्न चाहन्छु । अहिले थुप्रै विकल्पहरु छन् । विकल्पको निदान नहोस् । हामी नेपाली हौं । नेपाली भन्नमा गर्व गर्न राज्यले सिकाउनुपर्छ । आफ्नो मातृ भूमिप्रति सचेतना जगाउनुपर्छ ।
अहिले सिमानामा भारतीय दबदबाले नेपालका तराई मधेसका जनता भारतीय शासक वर्गसँग गुलामीको बन्धकी जीवन बाँच्न विवश छन् । दिनरात भारतीय शासक वर्गका विभिन्न स्वरुपको प्रत्यक्ष अप्रत्यक्ष आक्रमणको सिकारमा मधेसी जनता छन् । अहिले ठूलो राष्ट्रवादी कहलाउने पार्टीहरुको नेतृत्वमा सरकार फेरबदल भइरहँदा पनि राष्ट्रियताको विपत्तिमाथि कुनै पहल र चासो छैन । बरु उल्टो निजी राजनीतिक स्वार्थका लागि देश र जनता बेचिएका छन् । जातीय राजनीति सम्प्रदायिक भाड्कावमा राजनीतिक आयु लम्ब्याउने खेल खेलिरहेका छन् । मुलुकमा भइरहेका राजनीतिक परिवर्तन र त्यसपछि पटक पटक फेरिएको सत्ता स्वार्थको कमजोरीमा भारतले मौकाको फाइदा उठाएको छ । उठाउँदै आएको छ पनि । यसले मुलुक एकपछि अर्को कमजोरीको भुमरीमा फस्दै गएको छ । यो कुनै बनाबटी कुरा होइन् । न दुश्मनी र बदला भावको चरित्र हो । यो नेपाली भूमि र यहाँको जनताको धरातलीय यर्थातको प्रतिविम्ब हो ।
मुलुकमाथिको भारतीय प्रभावले सीमाको जनता नेपाली भन्नमा लजाइरहेका छन् । सप्तरी गोबरगाढा गाविसका जनता वर्षौंदेखि राज्यको सेवा सुविधाबाट वञ्चित छन् । २००७ सालदेखि मुलुकमा थुप्रै राजनीतिक परिवर्तन भए । तर यहाँका जनतामा कुनै परिवर्तनको महसुस छैन् । पहिला जस्तै अहिलेको जीवनयापन छ । उनीहरु नेपाली भए पनि जीवनयापन भने भारत निर्भर छन् । त्यसैले आफ्नो देशको मायाभन्दा छिमेकीको माया बढी छ । तथापि आफ्नो देशको सीमा सुरक्षा अहोरात्र गरेका छन् । कतिबेला भारतीय सुरक्षाकर्मी नेपाली बस्तीमा प्रवेश गरी अनाचार गर्छ कि डर पनि उत्तिकै छ । गोबरगाढा यसअघि गाविस थियो । अहिले हनुमाननगर नगरपालिकाको वडा नम्बर ८ बनेको छ । तर गोबरगाढाबाट करिब ३ घण्टा हिँडेपछि मात्र उक्त नगरपालिकाको मुख्य बजार हनुमाननगर पुग्छन् । यस्तो दुर्गम हो कि गाडी गुड्दैन । असुविधाले बाँच्ने बिरामीसमेत मर्ने गरेका छन् । पैदल यात्रा गर्दा बाटोमै पर्ने सप्तकोशी नदी ठाउँठाउँमा ढुङ्गा चढेर मात्र हनुमाननगर बजार पुग्न सकिन्छ ।
गोबरगाढामा प्रहरी चौकी छ । प्रहरी बस्दैन । गाविस, स्वास्थ्य चौकी, हुलाकलगायतका सरकारी कार्यालय छ । तर कर्मचारी हुँदैन । विद्यालय छ, शिक्षक छैनन् । त्यहाँका बालबालिका शिक्षाको उज्यालोबाट वञ्चित छन् । राजनीतिक दल तथा नेताको समेत पहुँच छैन । विकट भएकाले निर्वाचनका बेला पनि उम्मेदवारहरु भोट माग्न पुग्न सक्दैन् । जनता स्वस्र्फूत प्रचार सुनेकै भरमा भोट खसाल्न बुथ पुग्छन् । दोस्रो संविधानसभाको निर्वाचनमा तत्कालीन माओवादीका क्षेत्र नम्बर २ बाट अशोक मण्डल (अमर) निर्वाचित भए । तर उनी पनि त्यहाँ अझै पुग्न सकेका छैन् । माओवादी ࣝद्वन्द्वकालमा सुरक्षाको हिसाबले यो बस्ती सुरक्षित मानिन्थ्यो । तराईको भूमिगत समूहहरु पनि यो बस्तीलाई सुरक्षित मानिन्छ ।
Siraha- Lagadi
त्यस्तै तर त्योभन्दा दर्दनाक अवस्था छ सिरहाको लगडी गदियानीमा । त्यस ठाउँमा पुग्न पनि सिरहा सदरमुकाम सिरहादेखि पैदल घण्टौं लाग्छ । कुनै यातायातको सुविधा छैन । त्यहाँको दसगजा क्षेत्रमा ५० घरधुरीभन्दा बढी भारतीय नागरिकले नै बस्ती बसालेका छन् । दसगजामा रहने पिलरदेखि दस गज भारततिर र दस गज नेपालतिर खाली हुनुपर्ने हो । तर बीच आँगनमै जङ्गी पिल्लर छ । त्यो दृश्यले हरेक नेपालीको आङ सिरिङ हुन्छ । स्थानीय भारतीय नागरिक स्वयंले दसगजा क्षेत्रमा बसेको गल्ती स्वीकार्छन् । तर खाली गर्न चाहँदैनन् । पछि खाली गर्छु भनेर पन्छिन्छन् । त्यो बस्तीमा कुनै नेपाली पसेको सूचना पाउनासाथ भारतीय सुरक्षाकर्मी एसएसबीको टोली ह्वारह्वारती पुग्छन् । सिरहा क्षेत्र नम्बर ३ मा पर्छन् लगदिगदियानी । सो क्षेत्रबाट काङ्ग्रेस नेतृ सीतादेवी यादव निर्वाचित सभासद हुन् ।
यो उदाहरण मात्र हो । नेपाल भारत सीमामा यस्ता धेरै नेपालीको दर्दनाक कथा छ । सुन्दा पत्यार नलाग्न सक्छ । तर प्रत्यक्ष अनुभूतिले आँखाबाट आँशु झर्छ । मुलुक जिउँदो मरेको आभास हुन्छ । राष्ट्रियता हराएको भान हुन्छ । त्यहाँबाट फर्किन मनमा बाँध लाग्छ । राज्यको स्थानीय जिम्मेवार निकाय गैरजिम्मेवार अभिव्यक्ति दिन्छ । लाग्छ उनलाई भारतसँग सामना गर्ने हैसियत छैन । उनको नजरमा भारतीयले गरेको नेपाल भूमिमाथिको अत्याचार सुहाउँदो नै छ । त्यसैले टुलुटुलु हेर्नेबाहेक केही गर्न सकेका छैन । राज्यको जिम्मेवार अनौपचारिक रुपमा निभाएको छ । मस्तले पोकेट भरेको छ । सायद त्यसैले होला मधेसका जिल्लामा कर्मचारी आउन हानाथाप गर्छन् । आँट नहुने इमानदारहरु डराउँछन् । राज्यको जिम्मेवारी भन्दा निजी स्वार्थका लागि कमाउन आएको व्यवहार देखाउँछन् । राजनीतिक कुरा त परैको विषय हो । अधिकारको नाममा जति चिन्ता, चासो र सङ्घर्ष मधेसी दलका नेतामा राज्यप्रति छ, उति भारतीय हस्तक्षेपप्रति छैन । मात्र स्थानीयबासी लडिरहेका छन् हस्तक्षेपका विरुद्ध । र राष्ट्रिय स्वाभिमान बचाएका छन् । त्यसमा राजनीतिक रङ हालेर नेताहरु शासक बन्न उद्दत छन् ।
भारतले हालसम्म १८ जिल्लाका ५४ ठाउँमा सीमा मिचेका छन् । जुन हाल ८० भन्दा बढी नाघिसकेको एक तथ्याङ्कले देखाएको छ । ४०८७ सीमा स्तम्भहरुमध्ये साबुत २५१३, बेसाबुत २०२, जीर्ण १८९, खोलाले बगाएको ४९९ साधारण मर्मत ६८७ रहेको तथ्याङ्क छ । १७ जिल्लामा २१ भारतीय तटबन्ध÷बाँध निर्माणाधीन अवस्थामा छ भने ७० हजारभन्दा बढी भारतीय एजेन्टहरु नेपालमा रहेका छन् । जो भारतका लागि नेपाल विरुद्धको गतिविधिमा संलग्न छन् । यसले के सावित गर्छ भने चीनभन्दा भारतको नेपालप्रति कैयन गुणा बढी हस्तक्षेपकारी नीति छ । यसमा राज्य पक्ष बेलैमा गम्भीर बन्नुपर्छ र राष्ट्रिय स्वाधीनताका लागि समकक्षताको भूमिका निर्वाह गरी राज्यलाई विकसित राज्यको हाराहारीमा पुर्याउन जरुरी छ । भोलि मुलुक योभन्दा कैयन गुणाले कमजोर हुन्छ र देश शरणार्थीका रुपमा बदलिन्छ ।
राजनीतिक हिसाबले राष्ट्रियताको चर्का नारा दिएर जीवन बाँचेका राजनीतिक दलहरुले अहिलेसम्म राष्ट्रियताको मामिलामा निकै कमजोर देखिन्छ । राष्ट्रिय स्वाधीनताहरु एकपछि अर्को बेचिएको इतिहास साक्षी छ । तर त्योभन्दा फरक पृष्ठभूमिको जीवन बाँचिरहेका छन्, तराई मधेसका जनताहरु । बिनास्वार्थ सीमामा राष्ट्रिय स्वाधीनता बचाइरहेका छन् । त्यसैले समय उल्टो चलेको छ । जसले बढी राज्यको सुरक्षा गर्छन् ऊ बढी विदेशी कहलिएका छन् । जसले राज्यको स्वाधीनता बेचेको छ । ऊ आफूलाई बढी राष्ट्रवादी कहलिएको छ । रङ्गभेद र विखण्डनको राजनीति चलाएका छन् ।
अहिले जति पनि आफूलाई राष्ट्रवादी, क्षेत्रीयतावादी दलको नाममा राजनीति चलाएका छन् उनी सबै एउटै वर्गका हुन् । कुरा मिले सबै स्वाहा, न मिले विरोधभाव नै छ । जुन विभेदमा राजनीतिक सत्ताको बागडोर हत्याउन चाहन्छ । निहत्था वर्गमाथि शासन चलाउन चाहन्छ । यसमा सबै राष्ट्रवादी शक्तिहरु एकजुट हुन जरुरी छ । अबको दिनमा विगतमा झैँ भुलेर पनि जातीय क्षेत्रीय तथा पैसाको नाममा राष्ट्रघाती, जनविरोधीहरुलाई राज्यको बागडोरमा पुर्याउन जनता सचेत हुनुपर्छ । राष्ट्रिय स्वाधीनता र सार्वभौमिकता जोगाउन दक्ष राजनेतालाई छानिछानी विजय गराउनुपर्छ । चाहे स्वतन्त्र होस् वा कुनै दलका नेता । जनताको अगाडि यी सबै कुरा फिका र निर्णायक हुन् । जुन अधिकार जनतामा निहित छ । अर्थात् बादशाहलाई घोडाबाट खसाल्ने शक्ति जनतामा छ ।
प्रधानमन्त्री ओलीले प्रचण्डलाई के सन्दर्भमा भेट्न खोज्नुभएको भन्दै थर्काएपछी प्रचण्डले लुरुक सिंहदरबार छाडे
प्रधानमन्त्री ओलीले प्रचण्डलाई के सन्दर्भमा भेट्न खोज्नुभएको भन्दै प्रश्न गरेपछि…
साउन १५
काठमाडौं– प्रधानमन्त्री एवं नेकपा एमालेका अध्यक्ष केपी शर्मा ओली र नेकपा माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष प्रचण्डबीच आज प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा भेटवार्ता भएको छ ।
Prachanda-Oli
भेटमा प्रधानमन्त्री ओलीले प्रचण्डलाई के सन्दर्भमा भेट्न खोज्नुभएको हो भनी प्रश्न गरेपछि अध्यक्ष प्रचण्डले राष्ट्रपतिबाट सहमतिको सरकार गठन गर्न दिएको समयका बारेमा बताएका थिए ।
त्यसपछि प्रधानमन्त्रीले प्रचण्डलाई राष्ट्रिय सहमतिको सरकारकाबारेमा तपाईको दल र तपाईसँग सहकार्य गर्न खोज्ने नेपाली कांग्रेसको धारणा के हो भनी प्रश्न गरेका थिए ।
प्रचण्डले राष्ट्रिय सहमतिको सरकार गठन हुन नसक्ने अवस्था रहेपनि आफूले धर्म निर्वाह गर्न वार्तामा आएको बताएका थिए ।
भेटवार्तामा प्रचण्डले अब बन्ने सरकारले वर्तमान सरकारले चीन सरकारसँग गरेका सम्झौताहरुको कार्यान्वयन गर्नुका साथै राष्ट्रिय हितमा कार्य गर्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गरेका थिए ।
प्रधानमन्त्री ओलीले यदि अब बन्ने सरकारले राष्ट्रिय हितमा काम गरे, काठमाण्डौं– तराई जोड्ने द्रत्तमार्ग र चीनसँग भएका सहमति र सम्झौता लगायतका राष्ट्रिय हितका काम कार्वाही अगाडि बढाएमा आफु र आफ्नो पार्टीले सहयोग गर्ने तर अबको सरकारको काम कार्वाही र व्यबहार हेर्ने बताएका थिए ।
प्रधानमन्त्रीले नेपाली कांग्रेस, माओबादी केन्द्र र मधेसी मोर्चाले छलफल गरी स्थानीय निकायको निर्वाचन चैतमा गर्ने सहमति गरेर आफू र आफ्नो पार्टीलाई निर्णय सुनाउन आउने अनि सहमतिको कुरा गर्ने भनी प्रश्न गरेका थिए ।
भेटवार्तामा प्रधानमन्त्रीका साथै उपप्रधानमन्त्री भीम रावल, नेकपमा एमाले संसदीय दलका उपनेता सुभाष नेम्वाङ, नेकपा एमालेका पोलिटव्यूरो सदस्य एवं प्रधानमन्त्रीका मुख्य सल्लाहकार विष्णु रिमाल र प्रमुख सचेतक भानुभक्त ढकाल र नेकपा माओबादी केन्द्रका नेता नारायणकाजी श्रेष्ठ पनि सहभागी थिए ।
साउन १५
काठमाडौं– प्रधानमन्त्री एवं नेकपा एमालेका अध्यक्ष केपी शर्मा ओली र नेकपा माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष प्रचण्डबीच आज प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा भेटवार्ता भएको छ ।
Prachanda-Oli
भेटमा प्रधानमन्त्री ओलीले प्रचण्डलाई के सन्दर्भमा भेट्न खोज्नुभएको हो भनी प्रश्न गरेपछि अध्यक्ष प्रचण्डले राष्ट्रपतिबाट सहमतिको सरकार गठन गर्न दिएको समयका बारेमा बताएका थिए ।
त्यसपछि प्रधानमन्त्रीले प्रचण्डलाई राष्ट्रिय सहमतिको सरकारकाबारेमा तपाईको दल र तपाईसँग सहकार्य गर्न खोज्ने नेपाली कांग्रेसको धारणा के हो भनी प्रश्न गरेका थिए ।
प्रचण्डले राष्ट्रिय सहमतिको सरकार गठन हुन नसक्ने अवस्था रहेपनि आफूले धर्म निर्वाह गर्न वार्तामा आएको बताएका थिए ।
भेटवार्तामा प्रचण्डले अब बन्ने सरकारले वर्तमान सरकारले चीन सरकारसँग गरेका सम्झौताहरुको कार्यान्वयन गर्नुका साथै राष्ट्रिय हितमा कार्य गर्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गरेका थिए ।
प्रधानमन्त्री ओलीले यदि अब बन्ने सरकारले राष्ट्रिय हितमा काम गरे, काठमाण्डौं– तराई जोड्ने द्रत्तमार्ग र चीनसँग भएका सहमति र सम्झौता लगायतका राष्ट्रिय हितका काम कार्वाही अगाडि बढाएमा आफु र आफ्नो पार्टीले सहयोग गर्ने तर अबको सरकारको काम कार्वाही र व्यबहार हेर्ने बताएका थिए ।
प्रधानमन्त्रीले नेपाली कांग्रेस, माओबादी केन्द्र र मधेसी मोर्चाले छलफल गरी स्थानीय निकायको निर्वाचन चैतमा गर्ने सहमति गरेर आफू र आफ्नो पार्टीलाई निर्णय सुनाउन आउने अनि सहमतिको कुरा गर्ने भनी प्रश्न गरेका थिए ।
भेटवार्तामा प्रधानमन्त्रीका साथै उपप्रधानमन्त्री भीम रावल, नेकपमा एमाले संसदीय दलका उपनेता सुभाष नेम्वाङ, नेकपा एमालेका पोलिटव्यूरो सदस्य एवं प्रधानमन्त्रीका मुख्य सल्लाहकार विष्णु रिमाल र प्रमुख सचेतक भानुभक्त ढकाल र नेकपा माओबादी केन्द्रका नेता नारायणकाजी श्रेष्ठ पनि सहभागी थिए ।
Friday, 29 July 2016
नाच्छ सिन्धुली २०७३ को पहिलो चरण सम्पन्न
नाच्छ सिन्धुली २०७३ को पहिलो चरण सम्पन्न
सिन्धुली,१५ श्रावण – नाच्छ सिन्धुली २०७३ को पहिलो चरण शुक्रवार सम्पन्न भएको छ । प्रतियोगितामा सहभागीमध्ये उत्कृष्ट ४० जनालाई छनोट गर्दै पहिलो चरण सम्पन्न भएको हो ।
बुधबारबाट सुरु भएको प्रतियोगिताको पहिलो चरण तिन दिनमा शुक्रवार समपन्न भएको हो ।
सिन्धुलीमा नृत्य प्रतिभाको उजागर र बिकाश गर्ने उदेश्यले सञ्चालन गरिएको प्रतियोगिताको दोश्रो चरण आउदो शुक्रबार र शनिबार हुने आयोजक राज पाख्रिनले जानकारी दिए । आउदो शुक्रबार र शनिबार पहिलो चरण पारगर्दै उत्कृष्ट ४० मा पर्न सफल सहभागीहरुबिच प्रतिस्पर्धा हुने उनले बताए ।
भिभिड ईभेन्ट्सको आयोजनामा भएको प्रतियोगिताले कलाकारितामा रुचि राख्ने र कलाकारितामै आफ्नो भविष्य खोजीरहेका व्यक्तिहरुले अवसर पाएको आयोजक मध्येका एक र्यापर प्रिन्सराजको भनाइछ ।
सिन्धुली,१५ श्रावण – नाच्छ सिन्धुली २०७३ को पहिलो चरण शुक्रवार सम्पन्न भएको छ । प्रतियोगितामा सहभागीमध्ये उत्कृष्ट ४० जनालाई छनोट गर्दै पहिलो चरण सम्पन्न भएको हो ।
बुधबारबाट सुरु भएको प्रतियोगिताको पहिलो चरण तिन दिनमा शुक्रवार समपन्न भएको हो ।
सिन्धुलीमा नृत्य प्रतिभाको उजागर र बिकाश गर्ने उदेश्यले सञ्चालन गरिएको प्रतियोगिताको दोश्रो चरण आउदो शुक्रबार र शनिबार हुने आयोजक राज पाख्रिनले जानकारी दिए । आउदो शुक्रबार र शनिबार पहिलो चरण पारगर्दै उत्कृष्ट ४० मा पर्न सफल सहभागीहरुबिच प्रतिस्पर्धा हुने उनले बताए ।
भिभिड ईभेन्ट्सको आयोजनामा भएको प्रतियोगिताले कलाकारितामा रुचि राख्ने र कलाकारितामै आफ्नो भविष्य खोजीरहेका व्यक्तिहरुले अवसर पाएको आयोजक मध्येका एक र्यापर प्रिन्सराजको भनाइछ ।
सिन्धिलीमा स्थानीय निकाय संख्या मात्र ७ हेर्नुहोस ७५ जिल्लाकै गाविस-नगरपालिका यसरी हुँदैछन् भताभुंग
७५ जिल्लाकै गाविस-नगरपालिका यसरी हुँदैछन् भताभुंग
१४ साउन, काठमाडौं । झट्ट सुन्दाखेरि तपाईलाई अचम्म लाग्न सक्छ । तर, अचम्म नमान्नोस् स्थानीय निकायको संख्या र सीमा निर्धारणका लागि गठन गरिएको आयोगले ७५ वटै जिल्ला अन्तरगतका गाविस र नगरपालिकालाई भताभुंग पारिदिएको छ ।
तपाई कुन जिल्लाको कुन गाविस वा नगरपालिकामा बस्दै हुनुहुन्छ ? ख्याल गर्नुहोला, अब यी जिल्ला, गाविस वानगरपालिकाको अस्थित्व भत्किएर अर्कै संरचना बन्न लागेको छ ।
कुन जिल्लामा कति गाउँपालिका र नगरपालिका ?
संख्या र सीमा निर्धारण गर्न बनेको आयोगले तयार पारेको प्रतिवेदन अनुसार अब सबैभन्दा धेरै गाउँपालिका र नगरपालिका भएका जिल्लामा दुईवटा मात्रै हुनेछन् । ती जिल्ला हुन्-मोरङ र रुपन्देही ।
यी दुईवटा जिल्लामा गाउँ पालिका र नगरपालिकाको संख्या कुल २६ वटा मात्रै हुनेछन् । मोरङमा १३ वटामात्रै स्थानीय निकाय बन्नेछन् भने रुपन्देही पनि १३ वटै स्थानीय निकायमा खुम्चिने छ ।
सिन्धुपाल्चोकका सबै गाविसहरु घटेर अब १२ वटामात्रै स्थानीय निकाय रहने छन् ।
त्यस्तै सुनसरी, सप्तरी, सर्लाही, काभे्रपलाञ्चोक, धादिङ र नवलपरासी जिल्लाभित्र अब ११/११ वटा मात्रै स्थानीय निकायहरु बनाउने आयोगको प्रस्ताव छ ।
स्थानीय निकायको संख्या १० वटामात्र हुने जिल्लाको सूचीमा झापा, धनुषा, रौतहट, दाङ र कैलाली परेका छन् । त्यस्तै ९ वटा स्थानीय निकाय हुने जिल्लामा खोटाङ, महोत्तरी, बारा, नुवाकोट, मकवानपुर, तनहुँ र गुल्मी परेका छन् । ८ वटा स्थानीय निकाय रहने सूचीमा ताप्लेजुङ, इलाम, संखुवासभा, भोजपुर, सिराहा, पर्सा, चितवन, काठमाडौं, गोरखा, स्याङजा, बाग्लुङ, पाल्पा, दैलेख, सुर्खेत, बझाङ र कञ्चनपुर छन् ।
त्यसैगरी सोलुखुम्बु, ओखलढुंगा, उदयपुर, दोलखा, रामेछाप, सिन्धुली, लमजुङ, कपिलवस्तु रोल्पा, प्युठान, सल्यान, जुम्ला, बाजुरा, अछाम, दार्चुला र बैतडी जिल्लामा गाउँपालिका र नगरपालिकाको संख्या घटेर अब प्रत्येक जिल्लामा ७/७ वटामात्रै रहने आयोगको प्रस्तावमा उल्लेख छ ।
त्यसैगरी ललितपुर, पर्वत, अर्घाखाँची, रुकुम, बाँके, डोल्पा र डोटी जिल्लाले ६/६ वटामात्रै स्थानीय निकाय पाउने भएका छन् । त्यस्तै पाँचथर, तेह्रथुम, धनकुटा, कास्की, म्याग्दी, बर्दिया, हुम्ला, कालीकोट र जाजरकोट जिल्लाले ५/५ वटा मात्र स्थानीय निकाय पाउनेछन् ।
भक्तपुर, मुगु र डडेलधुरामा ४/४ वटा स्थानीय निकाय हुनेछन् भने सबैभन्दा थोरै स्थानीय निकाय रहने जिल्लाहरुमा मनाङ, मुस्ताङ र रसुवा परेका छन् । यी जिल्लाले ३/३ वटा स्थानीय निकाय पाउने आयोगको प्रस्ताव छ ।
आयोगको प्रस्तावका १७ विशेषता
आयोगले सिफारिस गरेका स्थानीय निकायहरुको संरचनासम्न्धी केही विशेषताहरु यसरी बुँदागत रुपमा प्रस्तुत गर्न सकिन्छः
१. देशैभरिका स्थानीय निकायहरुको संख्या अधिकतम ५६५ मात्र कायम गरिएको छ ।
२. नयाँ तोकिएका भौगोलिक क्षेत्रको जनसंख्याको मापदण्डले जिल्लाको जनसंख्यालाई भाग गर्दा आएको अंकका आधारमा ती जिल्लाको स्थानीय निकायको संख्या निर्धारण गरिएको हो ।
३. यस्ता इकाइहरु जतिवटा भए पनि जिल्ला सभाको सदस्य संख्या जिल्ला समन्वय समितिको न्यूनतम पदाधिकारी संख्या भन्दा कम नहुने गरी हिमाली क्षेत्रमा कम्तिमा ३, पहाडी क्षेत्रमा कम्तिमा ४ र तराई तथा भित्री मधेसमा कम्तिमा ५ वटा इकाइ पर्नेगरी मिलाइएको छ । अर्थात हिमाली जिल्लामा ३, पहाडमा ४ र तराई ५ भन्दा थोरै स्थानीय निकाय बनाइएको छैन ।
४. स्थानीय तहको प्रति इकाइ क्षेत्रफल १३ सय वर्ग किमी मानिएको छ । यो भन्दा बढी औषत क्षेत्रफल भएका जिल्लालाई औषत क्षेत्रफल १३ सय वर्गकिमी भन्दा कम हुने गरी संख्या कायम गरिएको छ । जस्तै- डोल्पा र हुम्ला । डोल्पामा ६ वटा र हुम्लामा ५ वटा स्थानीय निकायहरु रहनेछन् ।
५. साविकका स्थानीय निकायको संख्या बढी देखएकिा जिल्लालाई संख्या थप गरिएको छ । जस्तै तराईमा ९ भन्दा बढी निकाय सम्मिलन नहुने गरी कायम गरिएको जिल्ला सप्तरी हो भने पहाडमा
८ भन्दा बढी स्थानीय निकाय नहुनेगरी सम्मिलन गरिएका जिल्लाहरु खोटाङ, ओखलढुंगा, भोजपुर, पर्वत, म्याग्दी, रामेछाप, धनकुटा र ललितपुर हुन् ।
८ भन्दा बढी स्थानीय निकाय नहुनेगरी सम्मिलन गरिएका जिल्लाहरु खोटाङ, ओखलढुंगा, भोजपुर, पर्वत, म्याग्दी, रामेछाप, धनकुटा र ललितपुर हुन् ।
६. साविक स्थानीय निकायको संख्या ३ भन्दा कम नहुने गरी संख्या समायोजन गरिएका जिल्लाहरुमा काठमाडौं, भक्तपुर, बाजुरा र संखुवासभा जिल्ला परेका छन् । नगरपालिकाका लागि चाहिने मापदण्ड बमोजिम न्यूनतम जनसंख्या नभएको भन्दै अब बन्ने स्थानीय तहको संरचना निधार्रण गरिएका दुई जिल्लाको फरक सूचीमा परेका छन् काठमाडौं र भक्तपुर ।
७. हिमाली जिल्ला तर पहाडी प्रकृति र पहाडी जिल्ला तर हिमाली भएका जिल्लालाई अपवादमा राखिएको छ । त्यसरी अपवादमा परेका जिल्लाहरुमा दार्चुला र लमजुङ छन् । दार्चुलामा ३० प्रतिशत पहाडी मापदण्ड र ७० प्रतिशत हिमाली मापदण्ड कायम गरिएको छ भने लमजुङलाई ३० प्रतिशत हिमाली मापदण्ड र ७० प्रतिशत पहाडी मापदण्ड कायम गरिएको छ ।
८. आयोगले कसरी यस्तो संरचना प्रस्ताव गर्यो ? यसबारे उसले ५ वटा मापदण्ड अपनाएको छ । ती मापदण्ड हुन्-भौगोलिक क्षेत्र अनुसारको जनसंख्या जिल्ला समन्वयन समितिको संरचना, क्षेत्रफल, विद्यमान स्थानीय निकायको अनुपात र जिल्लाको प्रकृति ।
९. स्थानीय तहको संख्या र सीमा निर्धारणका लागि मन्त्रिपरिषदले यो आयोग संविधानको धारा २९५ को उपधारा ३ अनुसार ०७२ साल चैत १ गते बनाएको हो ।
संविधान अनुसार यसले आफ्नो प्रतिवेदन १ वर्षभित्र सरकारलाई बुझाइसक्नुपर्ने समय पाएको छ । आगामी फागुन मसान्तभित्र आयोगले प्रतिवेदन बुझाइसक्नुपर्छ । तर, आगामी चैतमा चुनाव गर्ने हो भने तत्कालै प्रतिवेदन बनाइसक्नुपर्ने हुन्छ ।
१०. गाउँपालिकाका लागि हिमाली क्षेत्रमा १५ हजारदेखि २५ हजारसम्म जनसंख्या निर्धारण गरिएको छ । पहाडका गाउँपालिकाको जनसंख्याको मापदण्ड २५ हजार तोकिएको छ । तराईका गाउँपालिकाको जनसंख्या ५० हजार तोकिएको छ । समथर भुभागको भित्री मधेसका गाउँपालिकाको जनसंख्याको मापदण्ड पनि ५० हजार नै कायम गरिएको छ ।
११. नगरपालिकाको जनसंख्याको हकमा तराईमा ७५ हजार र पहाडका ३५ हजार निर्धारण गरिएको छ । त्यस्तै भित्री मधेसमा ३५ हजार र ७५ हजार तोकिएको छ ।
हिमाली भुभागका नगरपालिकामा जनसंख्याको मापदण्ड २० हजार र २५ हजार निर्धारण गरिएको छ । उपमहानगर पालिकाको जनसंख्या मापदण्ड १ लाख ५० हजार र महानगरपालिकाका लागि ३ लाखको मापदण्ड निर्धारण गरिएको छ ।
हिमाली भुभागका नगरपालिकामा जनसंख्याको मापदण्ड २० हजार र २५ हजार निर्धारण गरिएको छ । उपमहानगर पालिकाको जनसंख्या मापदण्ड १ लाख ५० हजार र महानगरपालिकाका लागि ३ लाखको मापदण्ड निर्धारण गरिएको छ ।
१२. जिल्ला सदरमुकाम र काठमाडौं उपत्यकामा रहेका नगरपालिकाको हकमा जनसंख्याको मापदण्ड पहाडी जिल्लामा ४५ हजार र काठमाडौं उपत्यकामा ९५ हजार तोकिएको छ । तराई र भित्री मधेसका जिल्ला सदरमुकामको हकमा पनि काठमाडौंमा जस्तै ९५ हजार नै निर्धारण गरिएको छ ।
१३. हिमाली जिल्लाका गाउँपालिकामा ५ देखि ९ वटासम्म वडाहरु रहने छन् भने नगरपालिकाका लागि ९ वटा वडा रहने छन् । त्यस्तै पहाडी जिल्लाका गाउँपालिकामा ५ देखि १२ वटासम्म वडाहरु रहने छन् भने नगरपालिकामा ९ देखि १४ वडा वडाहरु बनाइने प्रस्ताव छ ।
तराईका जिल्लाका गाउँपालिकामा ५ देखि १५ वटासम्म वडाहरु रहनेछन् । तराईका नगरपालिकाहरुमा ९ देखि १८ वटासम्म वडा कार्यालय रहने छन् । प्रत्येक वडामा कुल जनसंख्याको १५ प्रतिशत बढी जनसंख्या पर्ने विश्लेषण आयोगले गरेको छ ।
१४. आयोगले दलका नेता एवं विज्ञहरुसमेत गरी करिब ७ सय भन्दा बढी व्यक्तिहरुको परामर्शपछि यस्तो संरचना तयार पारेको बताएको छ ।
१५. आयोगको कामलाई सहयोग गर्न ७५ वटै जिल्लामा स्थानीय विकास अधिकारी-एलडीओ) को संयोजकत्वमा स्थानीय तह पुनसंरचना प्राविधिक सहयोग समिति रहने व्यवस्था छ ।
१६. आयोगले संख्या निर्धारण गरिसकेपछि यसैसाता ७५ वटै जिल्लाका एलडीओहरुले सर्वदलीय बैठकको तयारी गरेका छन् । त्यस्तो बैठकले जिल्लामा तोकिएको संख्याका आधारमा स्थानीय निका
यको हेरफेरबारे छलफल गर्नेछन् ।
१७. अन्त्यमा, आयोगले तयार पारेको यो प्रतिवेदनबाट कांग्रेस, एमाले, माओवादी मधेसी लगायत प्रायः सबै दलहरु असन्तुष्ट बनेका छन् । स्थानीय निकायको यस्तो संरचना व्यवहारमा लागू हुन नसक्ने ती दलहरुको दाबी छ । मुख्य दलहरुले नै यसमा आपत्ति प्रकट गरेपछि आयोगको प्रतिवेदन पूर्णता गर्भावस्थामैै धरापमा परेको छ ।
२०७३ साउन १४ गते १९:३९ मा प्रकाशित
छिमेकीले रातदिन छौँडा खेलाएर दुःख दिनु बेठीक कुरा हो : प्रधानमन्त्री ओली
छिमेकीले रातदिन छौँडा खेलाएर दुःख दिनु बेठीक कुरा हो : प्रधानमन्त्री ओली
- रासस, काठमाडौं
श्रावण १४, २०७३- प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले कुनै पनि छिमेकीले नेपालमाथि आफ्ना स्वार्थ लाद्न खोज्न नहुने बताएका छन् ।
मदन भण्डारी फाउन्डेसनले शुक्रबार आयोजना गरेको ‘परिवर्तित सन्दर्भमा नेपाल र भारत तथा चीनसँगको सम्बन्ध’ विषयक विचारगोष्ठीको उद्घाटन गर्दै प्रधानमन्त्री ओलीले कुनै मुलुक नेपालमा धर्मनिरपेक्ष होस् भन्ने चाहने र कुनैले धर्मसापेक्ष गराउने कोसिस गरिरहेको बताए ।
उनले भने, ‘नेपाल कस्तो धर्म चाहन्छ भन्ने यहाँका जनताले निर्णय गर्ने हो । कुनै मुलुकलाई के मन पर्छ भन्ने आधारमा तय गर्ने विषय होइन । हाम्रा मामिलामा अरुको हस्तक्षेप थोपर्ने काम स्वीकार्य छैन ।’
प्रधानमन्त्री ओलीले मित्रराष्ट्रलाई मित्रकै हैसियतमा रहन आग्रह गर्दै भने, ‘छिमेकीले रातदिन छौँडा खेलाएर दुःख दिनु बेठीक कुरा हो ।’
संविधान बन्न नदिने र त्यसपछि सरकार बन्न नदिने पक्षले आफ्नो सरकारलाई करेली र लगाम लगाएर ठेगान लगाउन खोज्ने तथा कहिलेकाहीँ काँधमाथि चढ्न खोजेर नेपालीको स्वाभीमानमा हस्तक्षेप गर्न खोजेको आरोप लगाए ।
‘हस्तक्षेपको विरोधमा नबोल्नु कूटनीति होइन, कूटनीतिभन्दा माथि नेपालको स्वाभिमान पहिलो हो । सार्वभौम मुलुकको हौसियत कायम गर्नु प्रमुख विषय हो,' प्रधानमन्त्री ओलीले भने, 'एक स्वतन्त्र राष्ट्रका हैसियतले हामी दुनियाँका सबै मित्रराष्ट्रसँग आँखा जुधाएर कुरा गर्न सक्छौँ । त्यही हैसियतामा मैले भारत र चीन भ्रमणका समयमा नेपालको हितमा सम्झौता गरेको छु । नयाँ सरकारले त्यसबाट पछि फर्कन मिल्दैन । जनताको असाधारण चेतनाले अबका सरकारलाई स्वच्छन्द हुन दिँदैन ।'
उनले ‘कागका गुँडमा कोइलीले खुसुक्क अन्डा हालेर बच्चा कोरलेजस्तो’ स्थिति नेपाली राजनीतिमा देखिएको भन्दै यस्तो अवस्थामा यहाँ कसैले आफ्नो पुनःरोदय भयो भनेर दसैँमा आँगनमा निस्केर केटाकेटी नाँचेजस्तो गर्नु आवश्यक नभएको बताए ।
प्रधानमन्त्री ओलीले नेपालीको नयाँ सरकार सचेत जनताको निगरानीमा रहने जनाउँदै भने, 'त्यो सरकार पनि नेपालभित्र चल्ने हो, बाहिर चल्ने होइन ।'
कार्यक्रममा नेकपा (एमाले)का नेता माधवकुमार नेपालले मुलुकको स्वाभिमान र राष्ट्रिय एकताका लागि सबै दल र शक्ति एक ठाउँमा उभिनुपर्ने बताए । उनले नेपालले आफ्नो अस्तित्व आफैँले रक्षा गर्न आफ्नो सन्तुलित परराष्ट्र नीतिको पक्षमा उभिनुपर्नेमा जोड दिए ।
नेपाली कांग्रेसका नेत्री सुजाता कोइरालाले वर्तमान ओली नेतृत्वको सरकार ढाल्नुपर्ने पक्षमा आफ्नो पार्टीका कार्यकर्ता नरहे पनि शक्तिका खेलाडीले सरकार परिवर्तन गर्न लागेको टिप्पणी गरिन् । उनले वर्तमान सरकारले लिएको राष्ट्रियतासम्बन्धी अडान सही भएको विचार राखिन् ।
नेकपा (माओवादी केन्द्र)का उपाध्यक्ष नारायणकाजी श्रेष्ठले नेपालका भारत र चीन दुवै छिमेकीबीच सन्तुलित सम्बन्ध विस्तार गर्न आवश्यक रहेको बताए ।
मधेसी जनाधिकार फोरम (लोकतान्त्रिक)का नेता जितेन्द्र देवले राष्ट्रियताको परिभाषा सबैका लागि एउटै हुने टिप्पणी गरे ।
कार्यक्रमको दोस्रो सत्रमा विभिन्न परराष्ट्र विज्ञबाट कार्यपत्र प्रस्तुति र छलफल हुनेछ ।
प्रकाशित: श्रावण १४, २०७३
- रासस, काठमाडौं
श्रावण १४, २०७३- प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले कुनै पनि छिमेकीले नेपालमाथि आफ्ना स्वार्थ लाद्न खोज्न नहुने बताएका छन् ।
मदन भण्डारी फाउन्डेसनले शुक्रबार आयोजना गरेको ‘परिवर्तित सन्दर्भमा नेपाल र भारत तथा चीनसँगको सम्बन्ध’ विषयक विचारगोष्ठीको उद्घाटन गर्दै प्रधानमन्त्री ओलीले कुनै मुलुक नेपालमा धर्मनिरपेक्ष होस् भन्ने चाहने र कुनैले धर्मसापेक्ष गराउने कोसिस गरिरहेको बताए ।
उनले भने, ‘नेपाल कस्तो धर्म चाहन्छ भन्ने यहाँका जनताले निर्णय गर्ने हो । कुनै मुलुकलाई के मन पर्छ भन्ने आधारमा तय गर्ने विषय होइन । हाम्रा मामिलामा अरुको हस्तक्षेप थोपर्ने काम स्वीकार्य छैन ।’
प्रधानमन्त्री ओलीले मित्रराष्ट्रलाई मित्रकै हैसियतमा रहन आग्रह गर्दै भने, ‘छिमेकीले रातदिन छौँडा खेलाएर दुःख दिनु बेठीक कुरा हो ।’
संविधान बन्न नदिने र त्यसपछि सरकार बन्न नदिने पक्षले आफ्नो सरकारलाई करेली र लगाम लगाएर ठेगान लगाउन खोज्ने तथा कहिलेकाहीँ काँधमाथि चढ्न खोजेर नेपालीको स्वाभीमानमा हस्तक्षेप गर्न खोजेको आरोप लगाए ।
‘हस्तक्षेपको विरोधमा नबोल्नु कूटनीति होइन, कूटनीतिभन्दा माथि नेपालको स्वाभिमान पहिलो हो । सार्वभौम मुलुकको हौसियत कायम गर्नु प्रमुख विषय हो,' प्रधानमन्त्री ओलीले भने, 'एक स्वतन्त्र राष्ट्रका हैसियतले हामी दुनियाँका सबै मित्रराष्ट्रसँग आँखा जुधाएर कुरा गर्न सक्छौँ । त्यही हैसियतामा मैले भारत र चीन भ्रमणका समयमा नेपालको हितमा सम्झौता गरेको छु । नयाँ सरकारले त्यसबाट पछि फर्कन मिल्दैन । जनताको असाधारण चेतनाले अबका सरकारलाई स्वच्छन्द हुन दिँदैन ।'
उनले ‘कागका गुँडमा कोइलीले खुसुक्क अन्डा हालेर बच्चा कोरलेजस्तो’ स्थिति नेपाली राजनीतिमा देखिएको भन्दै यस्तो अवस्थामा यहाँ कसैले आफ्नो पुनःरोदय भयो भनेर दसैँमा आँगनमा निस्केर केटाकेटी नाँचेजस्तो गर्नु आवश्यक नभएको बताए ।
प्रधानमन्त्री ओलीले नेपालीको नयाँ सरकार सचेत जनताको निगरानीमा रहने जनाउँदै भने, 'त्यो सरकार पनि नेपालभित्र चल्ने हो, बाहिर चल्ने होइन ।'
कार्यक्रममा नेकपा (एमाले)का नेता माधवकुमार नेपालले मुलुकको स्वाभिमान र राष्ट्रिय एकताका लागि सबै दल र शक्ति एक ठाउँमा उभिनुपर्ने बताए । उनले नेपालले आफ्नो अस्तित्व आफैँले रक्षा गर्न आफ्नो सन्तुलित परराष्ट्र नीतिको पक्षमा उभिनुपर्नेमा जोड दिए ।
नेपाली कांग्रेसका नेत्री सुजाता कोइरालाले वर्तमान ओली नेतृत्वको सरकार ढाल्नुपर्ने पक्षमा आफ्नो पार्टीका कार्यकर्ता नरहे पनि शक्तिका खेलाडीले सरकार परिवर्तन गर्न लागेको टिप्पणी गरिन् । उनले वर्तमान सरकारले लिएको राष्ट्रियतासम्बन्धी अडान सही भएको विचार राखिन् ।
नेकपा (माओवादी केन्द्र)का उपाध्यक्ष नारायणकाजी श्रेष्ठले नेपालका भारत र चीन दुवै छिमेकीबीच सन्तुलित सम्बन्ध विस्तार गर्न आवश्यक रहेको बताए ।
मधेसी जनाधिकार फोरम (लोकतान्त्रिक)का नेता जितेन्द्र देवले राष्ट्रियताको परिभाषा सबैका लागि एउटै हुने टिप्पणी गरे ।
कार्यक्रमको दोस्रो सत्रमा विभिन्न परराष्ट्र विज्ञबाट कार्यपत्र प्रस्तुति र छलफल हुनेछ ।
प्रकाशित: श्रावण १४, २०७३
सलाम! देवनारायण यादव जो दशगजा भारतीय विरुद्ध भिडे ।
जो दशगजा भारतीय विरुद्ध भिडे ।
उनको यो वगिरहेको रगत देशको माटोको रक्षाको लागि हो ।
उहाँको यो तस्बिर सारा नेपाली सम्म पुगोस्
खानेपानी विभागका कर्मचारीको पारिश्रमिक १२ माना मकै
कर्मचारीको पारिश्रमिक १२ माना मकै !
सोलुखुम्बु,१४ श्रावण – वर्षभरी काम गरेबापत अन्न दिने चलन धेरैजसो ठाउँबाट हट्दै जाँदा सोलुखुम्बुको सोताङ गाविसमा भने खानेपानी आयोजनाका कर्मचारीहरुलाई पारिश्रमिक स्वरुप अन्न (मकै) दिने गरिएको छ ।
सोताङ–१, २ र ३ मा पानी वितरण गरिने खानेपानी आयोजनाका उपभोक्ताले कर्मचारीलाई प्रतिघरधुरी प्रतिवर्ष १२ मानाका दरले मकै उपलब्ध गराउने गरेका छन् ।
बिहान र बेलुका गरी दुई/दुई घण्टा धारामा पानी पठाउने, धारामा पानी नआए मर्मत गर्नेलगायत काम गर्न दुई जना कर्मचारी राखिएको छ । ३०० भन्दा बढी घरधुरी रहेको सो खानेपानी आयोजनामा हिउँदको समयमा एक दिनमात्र पानी बन्द भएमा गाउँमा पानीको हाहाकार मचिन्छ । त्यसैले कर्मचारीहरु सधैँ तयारी अवस्थामा बस्नुपर्छ । ‘एक दिन मात्र धारामा पानी बन्द भयो भने दुई घण्टा टाढादेखि पानी बोक्नुपर्ने बाध्यता छ । वर्षायाममा गाउँमा केही मुहान भए पनि हिउँदमा सबै सुक्छन, धारामा पनि पानी कम आउँछ । एउटा धारामा आएको पानी ७ देखि १५ घरले प्रयोग गर्नुपर्छ । यसरी पानीको अभाव भएकाले हरेक घरबाट अन्न दिएर कर्मचारी राखिएको हो’–स्थानीयबासिन्दा गणेशबहादुर कार्कीले भने ।
सोताङ गाविस कोसी पारीका गाविसमध्ये पानीका श्रोत कम भएको गाविसका रुपमा चिनिन्छ । तलबाट बग्ने हुँगा खोलाको पानी प्रयोग गर्न सकिदैन भने रोकखोलाको पानी पनि बाक्लो बस्तीसम्म ल्याउन सकिदैन । त्यसैले सोताङ गाविसको वडा नं १ देखि ३ सम्मको बाक्लो बस्तीमा पावै–७ को सिँगाने खोलाबाट पानी लगिएको छ ।
विसं २०५२ देखि सञ्चालनमा आएको सो खानेपानी योजनाका दुई कर्मचारीलाई पारिश्रमिकको रुपमा प्रतिघर १२ माना मकै दिइँदै आएको सोताङ–३ का फणिन्द्रबहादुर कार्कीले बताए । दिनमा २ पटक धारामा पानी छाड्नुपर्छ, कतै समस्या नआएमा मर्मत पनि गर्नुपर्छ । यसैको लागि २ जना कर्मचारी राखिएको हो ।(रासस)
सोलुखुम्बु,१४ श्रावण – वर्षभरी काम गरेबापत अन्न दिने चलन धेरैजसो ठाउँबाट हट्दै जाँदा सोलुखुम्बुको सोताङ गाविसमा भने खानेपानी आयोजनाका कर्मचारीहरुलाई पारिश्रमिक स्वरुप अन्न (मकै) दिने गरिएको छ ।
सोताङ–१, २ र ३ मा पानी वितरण गरिने खानेपानी आयोजनाका उपभोक्ताले कर्मचारीलाई प्रतिघरधुरी प्रतिवर्ष १२ मानाका दरले मकै उपलब्ध गराउने गरेका छन् ।
बिहान र बेलुका गरी दुई/दुई घण्टा धारामा पानी पठाउने, धारामा पानी नआए मर्मत गर्नेलगायत काम गर्न दुई जना कर्मचारी राखिएको छ । ३०० भन्दा बढी घरधुरी रहेको सो खानेपानी आयोजनामा हिउँदको समयमा एक दिनमात्र पानी बन्द भएमा गाउँमा पानीको हाहाकार मचिन्छ । त्यसैले कर्मचारीहरु सधैँ तयारी अवस्थामा बस्नुपर्छ । ‘एक दिन मात्र धारामा पानी बन्द भयो भने दुई घण्टा टाढादेखि पानी बोक्नुपर्ने बाध्यता छ । वर्षायाममा गाउँमा केही मुहान भए पनि हिउँदमा सबै सुक्छन, धारामा पनि पानी कम आउँछ । एउटा धारामा आएको पानी ७ देखि १५ घरले प्रयोग गर्नुपर्छ । यसरी पानीको अभाव भएकाले हरेक घरबाट अन्न दिएर कर्मचारी राखिएको हो’–स्थानीयबासिन्दा गणेशबहादुर कार्कीले भने ।
सोताङ गाविस कोसी पारीका गाविसमध्ये पानीका श्रोत कम भएको गाविसका रुपमा चिनिन्छ । तलबाट बग्ने हुँगा खोलाको पानी प्रयोग गर्न सकिदैन भने रोकखोलाको पानी पनि बाक्लो बस्तीसम्म ल्याउन सकिदैन । त्यसैले सोताङ गाविसको वडा नं १ देखि ३ सम्मको बाक्लो बस्तीमा पावै–७ को सिँगाने खोलाबाट पानी लगिएको छ ।
विसं २०५२ देखि सञ्चालनमा आएको सो खानेपानी योजनाका दुई कर्मचारीलाई पारिश्रमिकको रुपमा प्रतिघर १२ माना मकै दिइँदै आएको सोताङ–३ का फणिन्द्रबहादुर कार्कीले बताए । दिनमा २ पटक धारामा पानी छाड्नुपर्छ, कतै समस्या नआएमा मर्मत पनि गर्नुपर्छ । यसैको लागि २ जना कर्मचारी राखिएको हो ।(रासस)
Thursday, 28 July 2016
सितलपाटीमा आगामी सोमवार बाट अनुदान सम्झौता हुने
सितलपाटीमा आगामी सोमवार बाट अनुदान सम्झौता हुने
सिन्धुली, १३ श्रावण –सितलपाटी गाउँ विकास समितिमा बिहिवार भएको सर्वदलीय, सर्वपक्षिय बैठकले आगामी सोमवार देखी अनुदान सम्झौता गर्ने निर्णय गरेकोछ । अनुदान सम्झौतागर्न स्थानीय राजनैतिक दल, वडा नगरिकमञ्च, स्थानीय लगाएतले सहयोग गर्ने प्रतिबद्धता जनाएका छन् ।
बिहिवारनै बास्ताविक भुकम्प पिडितले आफुहरु भुकम्प पिडित भएपनि लाभग्राहीको सुचिबाट हटाईएको भन्दै तत्काल अनुदान सम्झौता नगर्न चेतावनी दिएका थिए । उनीहरुले छुटेकाहरुलाई पनि लाभग्राहीको लिष्टमा राख्नु पर्ने भन्दै गाविस सचिवलाई निवेदन बुझाएका पछि केहीवेर बैठक रोकीएको थियो ।
गाविस सचिव कल्याण घिसिङले गुनासो संकलन भै सकेको र छुटेकाले श्रावण महिना भित्रमा गुनासो कार्यालयमा बुझाउनु पर्ने र गुनासको संकलन गरेको हकमा भदौ मसान्त सम्ममा पुनर्निमार्ण प्राधिकरणले लिष्टमा समावेश गर्न सक्ने जनाएपछि स्थानीयले अनुदान सम्झौता गर्न दिने भएका हुन् ।
लाभग्राहीको सुँचिमा छुटेका भुकम्प पिडितको गुनासो संकलन गरिसकिएको र लाभग्राहीको सुँचिमा परेकाहरुको १७ गते देखी २२ गते सम्ममा ८ सय ८० लाभग्राहीहरुलाई सम्झौता गरि सकिने सितलपाटी गाउ विकास समितिले जनाएको छ ।
सोमवार भएको बैठकले १७ गते सोमबार वडा नं. ३ का ७० र वडा नं. १ का ४७ जना लाभग्राहीलाई सम्झौता गर्ने, १८ गते मंगलवार वडा नं. ५ का १ सय ३८, १९ गते बुधवार वडा नं. ४ १ सय ५१, २० गते विहिवार वडा नं ६ का १ सय ३, वडा नं. २ का ७१, २१ गते शुक्रबार वडा नं. ७ का ७४, वडा नं. ८ का ८९ र २२ गते शनिवार वडा नं. ९ का १ सय ३७ गरी ८ सय ८० जनासंग सम्झौता गरिने निर्णय भएको गाविस सचिव कल्याण घिसिङले बताए ।
बैठकले गाविस सचिवको संयोजक रहने गरी २१ सदस्य गाविस स्तरीय पुननिर्मार्ण समिति गठन गरिएको छ । समितिमा रेडक्रस, वडा नागरिक मञ्च, राजनैतिक दललाई समावेस गरिएको छ । पुनर्निमार्ण प्राधिकरणलाई सघाउन वडामा रहेको वडा नागरिक मञ्चका संयोजक, संयोजक रहने गरी वडा स्तरीय वडा स्तरीय पुनर्निमार्ण समिति गठन गरिने भएको छ ।
सोमबार बाट हुने अनुदान सम्झौतालाई प्रभावकारी बनाउन वडा स्तरीय नागरिक मञ्चका संयोजकहरुलाई बैठकले आग्रह गरेको छ । ९ वटै वडाका संयोजकहरुलाई सम्झौता हुने मिति समय र आवश्यक पर्ने कागजातका सवालमा पनि स्थानीय नागरिकलाई जानकारी गराउन पनि बैठकले आग्रह गरेको छ ।
लाभग्राहीहरुलाई अनुदान सम्झौता गर्न आउदा लाभग्राहीको नागरिकताको प्रतिलिपि, २ प्रति पासपोर्ट साईजको फोटो, निस्साको प्रतिलिपि, जग्गा धनी लालपुर्जाको प्रतिलिपि लिएर आउनु पर्ने भन्दै गाविस सचिब कल्याण घिसिङले सवै लाभग्राहीलाई जानकारी गराउन उपस्थित सवैलाई आग्रह गरे ।
यसैबिच सितलपाटी गाउँ विकास समितिमा नेपाल रेडक्रस सोसाईटीको भुकम्प प्रतिकार्य कार्यक्रम अन्तरगत अनुदान रकम वितरण गर्ने भएको छ । लाभग्राहीले अनुदान सम्झौता पछि झागाँझोली रातमाटामा रहेको बाणिज्य बैंकको शाखामा खाता खोल्नु पर्ने भएको छ । भुकम्प प्रतिकार्य कार्यक्रमका जिल्ला संयोजक भरतकुमार श्रेष्ठले नेपाल रेडक्रस सोसाइटीले सितलपाटी गाउ विकास समितिमा नेपाल सरकारले दिने अनुदान बाट बन्ने घरहरुलाई भुकम्प प्रतिरोधी बनाउन १ सय ४९ जना डकर्मी तयारी अवस्थामा राखेको जानकारी दिए । रेडक्रसले सितलपाटी गाउँ विकास समितिमा आवास निमार्णसंगै आय आर्जन, खानेपानी, स्वास्थ्य र सरसफाई सम्बन्धि कार्यक्रम गर्ने पनि जानकारी उनले दिए । साथै उनले अनुदान सम्झौतामा समस्यामा परेका पिडितहरुले निःशुल्क टेलिफोन नम्बर ११३० मा टेलिफोन गरी जानकारी लिन सकिने बताए
सिन्धुली, १३ श्रावण –सितलपाटी गाउँ विकास समितिमा बिहिवार भएको सर्वदलीय, सर्वपक्षिय बैठकले आगामी सोमवार देखी अनुदान सम्झौता गर्ने निर्णय गरेकोछ । अनुदान सम्झौतागर्न स्थानीय राजनैतिक दल, वडा नगरिकमञ्च, स्थानीय लगाएतले सहयोग गर्ने प्रतिबद्धता जनाएका छन् ।
बिहिवारनै बास्ताविक भुकम्प पिडितले आफुहरु भुकम्प पिडित भएपनि लाभग्राहीको सुचिबाट हटाईएको भन्दै तत्काल अनुदान सम्झौता नगर्न चेतावनी दिएका थिए । उनीहरुले छुटेकाहरुलाई पनि लाभग्राहीको लिष्टमा राख्नु पर्ने भन्दै गाविस सचिवलाई निवेदन बुझाएका पछि केहीवेर बैठक रोकीएको थियो ।
गाविस सचिव कल्याण घिसिङले गुनासो संकलन भै सकेको र छुटेकाले श्रावण महिना भित्रमा गुनासो कार्यालयमा बुझाउनु पर्ने र गुनासको संकलन गरेको हकमा भदौ मसान्त सम्ममा पुनर्निमार्ण प्राधिकरणले लिष्टमा समावेश गर्न सक्ने जनाएपछि स्थानीयले अनुदान सम्झौता गर्न दिने भएका हुन् ।
लाभग्राहीको सुँचिमा छुटेका भुकम्प पिडितको गुनासो संकलन गरिसकिएको र लाभग्राहीको सुँचिमा परेकाहरुको १७ गते देखी २२ गते सम्ममा ८ सय ८० लाभग्राहीहरुलाई सम्झौता गरि सकिने सितलपाटी गाउ विकास समितिले जनाएको छ ।
सोमवार भएको बैठकले १७ गते सोमबार वडा नं. ३ का ७० र वडा नं. १ का ४७ जना लाभग्राहीलाई सम्झौता गर्ने, १८ गते मंगलवार वडा नं. ५ का १ सय ३८, १९ गते बुधवार वडा नं. ४ १ सय ५१, २० गते विहिवार वडा नं ६ का १ सय ३, वडा नं. २ का ७१, २१ गते शुक्रबार वडा नं. ७ का ७४, वडा नं. ८ का ८९ र २२ गते शनिवार वडा नं. ९ का १ सय ३७ गरी ८ सय ८० जनासंग सम्झौता गरिने निर्णय भएको गाविस सचिव कल्याण घिसिङले बताए ।
बैठकले गाविस सचिवको संयोजक रहने गरी २१ सदस्य गाविस स्तरीय पुननिर्मार्ण समिति गठन गरिएको छ । समितिमा रेडक्रस, वडा नागरिक मञ्च, राजनैतिक दललाई समावेस गरिएको छ । पुनर्निमार्ण प्राधिकरणलाई सघाउन वडामा रहेको वडा नागरिक मञ्चका संयोजक, संयोजक रहने गरी वडा स्तरीय वडा स्तरीय पुनर्निमार्ण समिति गठन गरिने भएको छ ।
सोमबार बाट हुने अनुदान सम्झौतालाई प्रभावकारी बनाउन वडा स्तरीय नागरिक मञ्चका संयोजकहरुलाई बैठकले आग्रह गरेको छ । ९ वटै वडाका संयोजकहरुलाई सम्झौता हुने मिति समय र आवश्यक पर्ने कागजातका सवालमा पनि स्थानीय नागरिकलाई जानकारी गराउन पनि बैठकले आग्रह गरेको छ ।
लाभग्राहीहरुलाई अनुदान सम्झौता गर्न आउदा लाभग्राहीको नागरिकताको प्रतिलिपि, २ प्रति पासपोर्ट साईजको फोटो, निस्साको प्रतिलिपि, जग्गा धनी लालपुर्जाको प्रतिलिपि लिएर आउनु पर्ने भन्दै गाविस सचिब कल्याण घिसिङले सवै लाभग्राहीलाई जानकारी गराउन उपस्थित सवैलाई आग्रह गरे ।
यसैबिच सितलपाटी गाउँ विकास समितिमा नेपाल रेडक्रस सोसाईटीको भुकम्प प्रतिकार्य कार्यक्रम अन्तरगत अनुदान रकम वितरण गर्ने भएको छ । लाभग्राहीले अनुदान सम्झौता पछि झागाँझोली रातमाटामा रहेको बाणिज्य बैंकको शाखामा खाता खोल्नु पर्ने भएको छ । भुकम्प प्रतिकार्य कार्यक्रमका जिल्ला संयोजक भरतकुमार श्रेष्ठले नेपाल रेडक्रस सोसाइटीले सितलपाटी गाउ विकास समितिमा नेपाल सरकारले दिने अनुदान बाट बन्ने घरहरुलाई भुकम्प प्रतिरोधी बनाउन १ सय ४९ जना डकर्मी तयारी अवस्थामा राखेको जानकारी दिए । रेडक्रसले सितलपाटी गाउँ विकास समितिमा आवास निमार्णसंगै आय आर्जन, खानेपानी, स्वास्थ्य र सरसफाई सम्बन्धि कार्यक्रम गर्ने पनि जानकारी उनले दिए । साथै उनले अनुदान सम्झौतामा समस्यामा परेका पिडितहरुले निःशुल्क टेलिफोन नम्बर ११३० मा टेलिफोन गरी जानकारी लिन सकिने बताए
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप धेरैको हताहती
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
तस्बिर गुगल बाट
तिलाठी(सप्तरी)– सप्तरीको तिलाठीस्थित दशगजा क्षेत्रमा अहिले नेपाली स्थानीय युवा र भारतीय स्थानीयबीच भिषण झडप भइरहेको छ।
बाढी रोक्न दशगजा क्षेत्रमा बिहीबार बिहानैदेखि भारतीयहरुले एकतर्फी रुपमा बनाउन लागेको बाँध स्थानीय नेपाली युवाहरुले भत्काएपछि झडपको स्थिति सिर्जना भएको हो। दुबै तर्फका युवाहरु बाँसको भाटा र लाठी लिएर एकअर्कामाथि जाइलागिरहेका छन्।
घटनास्थलमा सप्तरीका प्रमुख जिल्ला अधिकारी र सुरक्षा प्रमुखहरुको उपस्थिति छ। भने भारतीय सुरक्षा प्रमुख तथा अधिकारीहरुको पनि उपस्थिति छ।
दुबैतर्फका सुरक्षाकर्मीहरुले झडपलाई नियन्त्रणमा लिने प्रयास गरेको भए पनि हजारौंको संख्यामा रहेका स्थानीयको झडप विथाेल्न सकिएको छैन। स्थिति तनावपूर्ण छ।
सुरक्षा प्रमुखसति नेपाली पक्ष दशगजा क्षेत्रमा पुगेपछि नेपाली युवाले भारतीयले दशगजा क्षेत्रमा बनाएका बाँधको ८० प्रतिशत भाग भत्काइदिएका छन्।
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
तस्बिर गुगल बाट
तिलाठी(सप्तरी)– सप्तरीको तिलाठीस्थित दशगजा क्षेत्रमा अहिले नेपाली स्थानीय युवा र भारतीय स्थानीयबीच भिषण झडप भइरहेको छ।
बाढी रोक्न दशगजा क्षेत्रमा बिहीबार बिहानैदेखि भारतीयहरुले एकतर्फी रुपमा बनाउन लागेको बाँध स्थानीय नेपाली युवाहरुले भत्काएपछि झडपको स्थिति सिर्जना भएको हो। दुबै तर्फका युवाहरु बाँसको भाटा र लाठी लिएर एकअर्कामाथि जाइलागिरहेका छन्।
घटनास्थलमा सप्तरीका प्रमुख जिल्ला अधिकारी र सुरक्षा प्रमुखहरुको उपस्थिति छ। भने भारतीय सुरक्षा प्रमुख तथा अधिकारीहरुको पनि उपस्थिति छ।
दुबैतर्फका सुरक्षाकर्मीहरुले झडपलाई नियन्त्रणमा लिने प्रयास गरेको भए पनि हजारौंको संख्यामा रहेका स्थानीयको झडप विथाेल्न सकिएको छैन। स्थिति तनावपूर्ण छ।
सुरक्षा प्रमुखसति नेपाली पक्ष दशगजा क्षेत्रमा पुगेपछि नेपाली युवाले भारतीयले दशगजा क्षेत्रमा बनाएका बाँधको ८० प्रतिशत भाग भत्काइदिएका छन्।
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप धेरैको हताहती
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
तस्बिर गुगल बाट
तिलाठी(सप्तरी)– सप्तरीको तिलाठीस्थित दशगजा क्षेत्रमा अहिले नेपाली स्थानीय युवा र भारतीय स्थानीयबीच भिषण झडप भइरहेको छ।
बाढी रोक्न दशगजा क्षेत्रमा बिहीबार बिहानैदेखि भारतीयहरुले एकतर्फी रुपमा बनाउन लागेको बाँध स्थानीय नेपाली युवाहरुले भत्काएपछि झडपको स्थिति सिर्जना भएको हो। दुबै तर्फका युवाहरु बाँसको भाटा र लाठी लिएर एकअर्कामाथि जाइलागिरहेका छन्।
google_ad_client = "8260182716874971 Sign out "; google_ad_host = "8260182716874971 Sign out "; google_ad_width =700; google_ad_height =100; google_ad_type = "text_image"; google_color_border = "FFFFFF"; google_color_bg = "ffffff"; google_color_link = "0000ff"; google_color_text = "000000"; google_color_url = "0088000"; google_page_url = "http://sindhulionlinepost.blogspot.co.il/"//-->/>
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
सनसनीपूर्ण खबर: सप्तरीकाे दशगजा क्षेत्रमा नेपाली र भारतीयबीच भिषण झडप
तस्बिर गुगल बाट
तिलाठी(सप्तरी)– सप्तरीको तिलाठीस्थित दशगजा क्षेत्रमा अहिले नेपाली स्थानीय युवा र भारतीय स्थानीयबीच भिषण झडप भइरहेको छ।
बाढी रोक्न दशगजा क्षेत्रमा बिहीबार बिहानैदेखि भारतीयहरुले एकतर्फी रुपमा बनाउन लागेको बाँध स्थानीय नेपाली युवाहरुले भत्काएपछि झडपको स्थिति सिर्जना भएको हो। दुबै तर्फका युवाहरु बाँसको भाटा र लाठी लिएर एकअर्कामाथि जाइलागिरहेका छन्।
google_ad_client = "8260182716874971 Sign out "; google_ad_host = "8260182716874971 Sign out "; google_ad_width =700; google_ad_height =100; google_ad_type = "text_image"; google_color_border = "FFFFFF"; google_color_bg = "ffffff"; google_color_link = "0000ff"; google_color_text = "000000"; google_color_url = "0088000"; google_page_url = "http://sindhulionlinepost.blogspot.co.il/"//-->/>


















